İlk aşkın kimdi diye sordu delikanlı dedesine,
Önce tebessüm etti dede sonra sustu,
Sorusunu tekrarladı genç duymadı zannederek,
Kederi gözlerinde yaşlanmıştı dedenin,
Bir yudum aldı çayından başladı konuşmaya,
Bir diyar vardı evlat yemyeşil bir cennet,
Bir evim vardı,içinde büyüyen umudum,
Hayallerim vardı aynı döşekte uyuduğum,
Bir dedem vardı duasından eksik etmeyen beni
Babaannem vardı gecemi masallarla aydınlatan
Annem vardı bir çiçek gibi hergün gözlerimde büyüyen,
Ve bir babam vardı babalığı öğrendiğim,
Altı kardeşim vardı ikisi kız dördü erkek,
Sevmeyi annemin gözlerinde keşfettim,
Sevilmeyi babamın kucağında,
Ağlarken gülmeyi abilerimin beni koruyuşunda,
Sarılmayı uf olmuşken dizim feryadıma koşan ablamın bağrında,
Mutluluğu aynı sofrada yemek yerken kardeşlerimle,
....
Sustu dede
Bir yudum daha aldı soğumuş çayından,
Daldı gözleri karanlığa
O günleri yeniden yaşıyordu sanki,
Fırsat bu fırsat atıldı delikanlı,
Bana ilk aşkını anlat dede, bırak geçmişi,
Bir damla göz yaşı suladı toprağı dedenin
Delikanlı üzüldü kırdığını zannederek,
Özür diledi önce sildi gözlerini,
Tebessüm etti dede torununu üzgün görünce,
Devam etti sonra;
Aşk nedir biliyor musun,
Aşk ailedir,
Aşk özlemdir,
Aşk umuttur,
.
.
İlk aşkım çocukluğumdur,
Neden her gönül aşkı arar bilmez misin?
Kaybedilen aranmaz mı?
Ben ki kaybetmişim çocukluğumu,
Ben ki kaybetmişim ailemi,yurdumu,
İnsan eksik olanı tam etmek ister,
Ölüm,ayrılık günden güne eksiltirken bizleri,
Aşk kollarını açar buyreder içeri,
Aşkın sonu yoktur başlangıcıda,
Kimine göre bir çift göz,
Kimine bir damla umut,
Kimine sıcak bir yuva,
,
,
Kime ve neye göre olursa olsun,
Sonuç hep Allah’a

Sanata yapılan her övgü,
Sanatçıyı yüceltmez mi...