Sen kal burada kaderim
Ben gidiyorum…
Bilmediğim bir meçhule
Belki de daha berbat
Daha kuytu bir köşeye
Üzerinde tabelası olmayan
Ama belası eksik kalmayan
Küf kokulu
İhanet dolu bir izbeye…

Kim bilir
Belki de umut yeşeren
Bire bin veren topraklara
Aydınlık sabahlara
Kışı olmayan baharlara
Mutluluğa yelken açmış
Deli dolu sevdalara…

Nasıl bilebilirim ki
Belki de güneş doğmayan yarınlara
Gidiyorum…
Sadece sevdamı
Kavgamı
Kitaplarımı aldım yanıma.

Ben gidiyorum
Gidiyorum kaderim
Başımı alıp senden uzaklara
Yani senden kaçıyorum
Seni hiç aramam merak etme
Yalvarıyorum sana
Gideceğim yere benden önce gitme…

(Bir keresinde rahmetli annem, sanırım abimlere gitmişti. Ve orada yine her zaman ki gibi hiç beklemediği bir olayla karşılaşmış ve “kaderim kaderim ben senin elinden kaçtım buralara geldim. Ama gördüm ki sen benden önce gelmişsin” demişti. Bu şiirimi o yüce insanın bu sözlerinden esinlenerek yazdım. Siz değerli şiir dostlarımın huzurunda, kendisini bir kez daha rahmetle anıyorum… Toprağın bol olsun, seni özledim anne)