Neden mutsuzdur ki tüm şairler,
Kalemlerinden neden hep acılar damlar kağıtlara,
Şen şakrak kahkahalar atanlar,
Gülmeyi kıskandıracak derecede gülenler kimler,
Sahi ne ki gayesi bu dünyanın,
Yaşamak için yaşamaktan mı ibaret herşey,
Yok yok,
Bu olamaz, bu kadar basit olamaz dünya denen şey,
Mal, mülk, para mı yoksa yaşamaya değer,
Ah bir tutabilsek kuyruğundan şu mutluluğu,
Buyretsek gönül soframıza,
Bir çay ikram etsek,
karşılıklı içsek,
Gelirmi ki acaba mutlu insanları bırakıp,
Yoksa alaya mı alır gülmeyi bilmeyişimizi,
Hem nasıl gülebilir ki insan,
Görmezmi ki beşikte kurşunlanan bebeği,
Açlıktan ölen amcayı hiç duymaz mı,
Ya bir dilim ekmeğe muhtaç olanı,
Hem nasıl kıyılabilir ki bir cana düşünmeden,
Mutlu olmak bu kadar zorken sahi,
Nasıl küçük bir tebessüm süzülebilir ki yanaklarımızdan,
En iyisi mutlu gözükmek sanırım,
Madem hayat bir oyun ve oyalanmadan ibaret,
Küçük bir tebessümü bu oyuna feda et...