6
Yorum
6
Beğeni
5,0
Puan
1122
Okunma

Ayrışmakta gökyüzü o ezeli karanlıktan
Tek etmek üzere yeryüzünü hüsran.
Birer yıldız yerleştirdim
Bulutların her birine;
Yıldız ve ben
Ben ve ne varsa içimden gelen…
Suskundu tabiat ve coştu yine
Güneş parlamakta o naif asaletiyle
Usul usul okşamakta yeryüzünü
O sıcak öpücüğüyle.
Gizem ve karanlık yitirdi hükmünü
Boşalttı içinde biriken hüznünü.
Ne varsa geride kalan geceye dair
Utandı beşer ezeli yalnızlığından.
Açıldı perde yine,
Narin ve hoş bir güzellikti sahneye süzülen,
Yaradan’ın bahşettiği o ilahi hazine nezdinde.
Baş rolde mutluluk
Ara sıra eşlik ederken hasret
Çehrelerde parlayan aydınlık.
Gönüllerde üç beş kırık hatıra
Yine de sevgi denen o yüce duygunun eşliğinde
Sürüp gitmekte o bitmek bilmez rüya
Gerçekleşmeyeceğini bile bile.
5.0
100% (8)