Gittiğimi unut ey yar...

Ne kadar uzağa kaçabilirim ki senden
işlenmişken ciğerimin her yakasına
karışmışken sevdanın tüten kokusu
tenimin her bir hücresine
Ne kadar öteye gönderebilirsin beni
ne kadar yaşayabilirsin
canından koparıp canıma eklediğim ,canınla...



Ben gittiğim her yerden
gözlerinin nemine karışacağım
ıslak cümlelerimle.
Umut kokan yanımdan
yorulmayan düşler kanatlandırıp
uçuracağım en yakınına
öyle kurulayacağım nemli kirpiklerini




’Tad’ım ol’ derdin ya hep
kulaklarımın damarlarında sancılanıyor bu sözcük..

Olamadım Sevgilim
çok istesem de olamadım...
Tuzun olmak varmış nasip te
Dişlerimin arasına sıkıştırdığım parmaklarımla
kestiğim hıçkırıklarımdan süzülen gözyaşlarımla
yokluğunu emerek
sancılı kelimelerime ilmeklerken kokumu
tuzlamak varmış gerçekleşmeyen hayalleri...





Büksende boynumu aşk yolunda
elif misali dimdik duracağım
şiirlerinin gölgesinin bir adım ötesinde
her zaman
bileceğim ki sahibi ben...
Belki aldanış de
belki de inanış
ne dersen de sevgilim
ben kendimi hep kandıracağım.
Yorgun düşeceğim belki
ama bil ki
satır aralarında aldığım her içli nefeste
tekrar tekrar
gözlerinin k’arasının en dibine düşüp
dinleneceğim o huzur’da...





Yokum işte artık sevgili....
geri adım atan ayaklarımla gittim senden
bundan böyle
kuşattığımız sessizliği
ne kalemim doldurup dindirebilecek
ne mürekkebim dillenip unutturabilecek ...



sen de yorulma
avuçlarında ıslanmasın kalemler
ben yüklenirim adımı yakıştıramadığın dudaklarının
arasının boş ağırlığını
Kirpiklerimde üşüyen hasret sancılı harflerin
sevda şiirleriyle kandıramadım ya o yüreğini
Kaldır eğik başını
yıkasın yüzünü şimdi ayrılık şiirlerim



ödül ,de kendine
cezalandırmak, de kendimi
-Sen ,haklıydın...
-sabırsızdım...
-zamansızdım...
-küçüktüm...



şimdi büyürmüyüm yokluğunla dersin ?
zamanın göğüs gerdiğim acılarıyla
bilirmiyim nasıl sevmem gerektiğni? .
sabr’ı öğrenirmiyim kapanmayan yaralarımla...
Böyle mi dizginlenecek seni sevmelerim ?
böyle mi durgunlaşacak deli dolu hallerim ?
hiç inanasım yok be sevgili ...
gitmemeliydin de
göndermemeliydim de
yanlış yapıyoruz de bana
de ki koşup sığınayım yine
aşk bildiğim yüreğinin kuytusuna.

(sana söz veriyorum
gitmek zorunda bıraksan da beni,
asla yalnız bırakmayacağım seni.....
görsen sensiz halimi
dayanamazdın sen de gönderemezdin beni)

~~~~~

elysa

Nefesiyle şiirime can veren Nurefşan’a Sonsuz Teşekkürlerimle...