.....

Doğuyordu ay’ın ışıgına,
etrafına ışıklar saçıyordu
gözleri yorgun narin hassastı
o’nun masumluğuna akan sular duruyordu

usul usul s’üzülüyordu güneş ışıklarıyla
başağı andıran saçları buğday kokuyordu
tükenmek bilmeyen umutları yaşatıyordu onu
Oysaki hayallerine öylesine uzaktı



üşüyordu k/adın bir kuş gibi savunmasız titriyordu
üşüse de yüreği etrafını ısıtıyordu sımsıcak bakışlarıyla
ansızın çökerken omuzlarına dünyanın yükü
alabildiğince serzenişlere gömüyordu duygularını


adını ezber etmeden ezbere duruyordu sevdiklerini
bazen ana bazende savunmasız çocuktu
vakitli vakitsiz hüzünleniyordu
sessizdi feryadı haykıyordu karabasanlarında
dertlere derman olmayı kendine vazife ederek
sevdiklerinin kanayan yaralarını öpüyordu
kendinden vazgeçsede sevdiklerinden vazgeçmiyordu
fedarkardı olabildiğince
suskunluğunu kadersizliğine gömerek
gün ve gece susuyordu
çünkü o k/adındı.


MELTEM KINIC



Şiirime sesiyle hayat veren degerli dosttum ( Ömer faruk Gözoglu ) sonsuz teşekkürlerimi sunarım..