Nefs

Nefsi olmayanın nefesi olmazken,
eli ayağı,
gözü kulağı olmazken
duası,
kalbi ve aklıda olmaz.
Nefsi olmayanın şeytanı,
seytanilikleri
ve tabii ki onu bundan uzak tutacak
meleği de olmaz.
Nefsi olmayanın nefesinden bir yarın,
bir umud,
bir hayırda olmaz.
Nefsi olmayanın günü,
günahı
hatta bir ahı da olmaz.
Nefsi nefessiz kalan
imkansız kalmış olandır.
Nefsiyle nüfuz ediyorken hayata insan
nefsiyle de ölür
ve biter nefes!...

İrticalen ağlayıp,
irticalen gülebilen birilerine ihtiyacım var.
Işık hızında sevip,
sevdiği makama arkasını dönmeyecek,
durduğu yerin değil hayal ettiği halin adamı olacak ve hep kalbini çoğalacak birine.
Yalansız,
hilafsız ben varım diyebilecek kadar yürekli birine.
Gönlü deniz,
düşüncesi dağ,
hissiyatı hasbi olan birilerine ihtiyacım var.
Siz oysanız gönül kapımı çalmadan,
akıl hazneme destur çekmeden geliniz hemen...


Kimileri hayata Ebrehenin ayaklarıyla geliyor
ve ebabillerle karşılaşınca niyeyse şaşırıyor.
Kimileri de Eyübün sabrıyla gelip,
Yusufun güzelliği oluyor,
Muhammedi mirası farkedip ahlaklanıyor.
Şaşırmıyor,
şaşırıp yolunu değiştirmiyor.
Hidayetinin kıymetiyle hayatı kucaklıyor.
İşte onlara ve onlardan olanlara selam olsun.


Kendimi Şerhimdir!

Rahlesinde okunduğum her kim varsa beni,
okudukları kadar yazsınlar diye gözsularına gelmedimdi hayata!
Bir çentik atıp muhabbetlerine
biraz da sohbet demleyip akıllarına gidecektim oysa!
Çok olmak haddim değildi,
az kalmak da bana yakışmazdı!
Kararınca olmanın hizasında
bir mahninin teranesi olacaktım.
Huzur miktarınca oyalanıp,
hazirunların eliyle işaretleyip kestirme bir yarını,
gidecektim.
Nereden çıktı bu "yaşanmak" dayatması anlamadım.
Etime kemiğime yapışıp
beni,
bana bırakmayan bu hal,
hakkıma helal getirdi
ıssız bir yalnızlığa terketti
umut saklımı!


Doğum Günüm

Ölümün soluğu kaç elif miktarıdır?
Kaç celsede yaşanılır ömür denilen vebal?
Kaçın kurrası sayılır bedelini ödeyemediğim akıl?
Kaç kere de sevsem kendimi caizdir mutluluk?
Kaçtığım hiçbirşey kovalamadı henüz.
Henüz bir kimse olamadım galiba!
Varın kalbimin komşularına sorun.
Burada kim oturmuş kim kalkmıssa.
Sorun dert baykuşuyla hüzün sarmalı kelimelerime!
Ben doğmak istemedim ki ötesi yarınlara.
Doğmussam bir saygınlık arzetmeliydim yaşadığım dünlere.
Oğlum öldürdügün de doğduğum için uçurumdum her anıma.
Ben yeni bir eskiyim artık.
Doğmayayım mümkünse hiçbir zamana!


Öyle yada böyle olmayan haldir gitmek.
Gitmek geri gelmemeye niyettir.
Geride kalan herşeyse,
gidilen.
Gittikçe küçülür insan,
gidildikçe unutulur geride kalan!
Ve hep gider insan,
durmaksızin hatta bazen soluksuz gider.
Her gitmenin ayrı bir hukuku,
farklı bir yolu vardır.
Gitmek tükenmektir birazda.
Git git nereye kadar denildiğinde gelinen yerdir"gitmek"!
Bedeli gitmek olan bir hayatın içinde tek çaredir aslında gitmek!
Gitmek iyilenmektir.


İnsan;
ekmeğine katık ister,
muhabbetine dost ister,
yüreğine aşk ister,
aşkına sevgili ister,
yarınına umut ister,
mevsimine bahar ister,
iyiliğine iyilik ister,
sevabına cennet ister,
kulluğuna rıza ister,
aklına fikir ister,
sazına mızrap ister,
diline söz ister,
istemelerine Rab ister
velakin hilkatinin her isteğini var edene teslim olmaya gelince
ipe un serer,
topukları üzerinde döner de şükrünün adamı olup,
sabretmeyi bilmez,
bilmeyi zahmet sayar!


Asılsız bir var olmakla asaletsiz bir yokluk arasındayım!
Bu şehlalık,
bu naylon yalnızlık,
kırılgan kalbiliğimi tüketmekte.
Yeni olanın umut olma vasfı yok,
eski olan da vefasızlık payeli.
Yürüyenin durana kibri,
ezip geçiyor her iyiyi.
Hiç olmanın hayrını temenni ediyorum.
Rabbim mağfiret eylesin.
Mesulü olduğum emanetlerin hakkını verebilmeyi mümkün kılacak imkanları göstersin.
Yoksa,
yoksayılmayı dileyip,
redd i nimette bulunacağım.


Her insan bir kelime hamalıdır.
Kimi yüreğinde taşır kelimeleri
kimi aklından söylenir.
Kimi bir perva göstermeden dil dil dillendirir.
Şairse seçicidir.
Kalbinden alır aklından yürütür
diliyle dilim dilim edip hayatın orta yerine kondurur.
Ve insan olanın yükünü çoğaltır.
Aklını genişletip kalbini hislendirir.
Diline tat verir de ömrü lezzetlendirir.
Şairin şiiridir
gökte yeni pençereler açan.



*izomorf:Başka bir şeyin biçim veya yapı bakımından aynısı olan şey