sokağın kalabalığında kalan aklını
hala indirmiyor kulaklarından
tabelalar geçiliyor parlak ve çabuk
serçeler tel tel buz içinde
kaygılar sere serpe omuzlarda yaşar

gerilen devir uzun bir yoldu
yaşayanlar ölmek için yarışıyordu

şu kaçamak bakışları yıldızın
tepelerini soyar gibi yağmurların
eğimleri ıslak kapanır ovalara
ovalar yıldızlara tekrar
uyku gidilir genişler tutulur olur
devam edersin
ağrılı gülüşlerin olur
çabuk geçer hüzünlerin olur
ışığa damlayan karanlığı silemezler
kimi geçirecek olsanız kalbinizden

ateşli yanaşır ten tene
bakırın sevişirken duyduğu yorgunluğun rengidir sarı
eski odalarda tığ gibi kadınların
gizli bir işve ile kavuşmasıdır sevgilinin dudağına
sevgiden fazla uzayan arzumuzun tadına
işte o zaman bir pencere yeter insana
bakarsın güneş gelir
için geçer yağmur gelir
sarılırsın uykun gelir

mutluluk içinde derin bir kuyu
yıkanırsın bulandırmadan suyu.