ne oldu bize
neden bu kadar soğudu içimiz
ne alın terimizin bereketi
ne yüzümüze bir gülücük misafir artık
bu kadar kolay mı tüketecektik her şeyi
yırtarak ilerliyor içimizde ki zaman
neden
nerden bu çığlıklar yükseliyor
çocukların adını barış koyacaktık sözde
her evde bir beşik
hepsinde de savaş sallanıyor

bağrımızı açıp beklediğimiz rüzgar
tam techizat kuşanmış
karnımızı karşıdan karşıya deliyor

bu infial bu keşmekeş bu umutsuz yarınlar
marşlara dönen anonim türkülerimizde üşüyor
neden böylesine barut
neden böylesine toz duman üstümüz başımız
milyonlarca kalabalıklar içinde
can çekişiyor yalnızlığımız

akla ziyan değil mi bu paradoks
geçmişine bıraktığın değer
geleceğinle tezatta
sürü sürü balıklar gibi tezgahlara dizdiler bizi
karanlık kaldırımlara kurulan mezatta


yemin
sadece pembe bir yalan dilimizde
salağın silahında son nefesinde kardeşlik
göğe uzanan feryatlarda patladı sabır
buyrun işte
ben kuzeyden geldim
sen güneyden
ikimizinde üstünde uzadı otlar
ödeştik


Faruk CİVELEK