10
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
1982
Okunma

Dün yemyeşil dallar arasından
Meyveleri yerken mutluydum
Şimdi hayat son bahar gibi
Yapraklar dökülürken ağladım
Yeşil bir örtüydü her taraf sararıp soldu
Gözyaşlarım şimdi oldu çağlayan
Felekle tek başıma uğraşıyorken
Hayata küstüm, her gün ağladım
Kâh be felek ne ettim ben sana
Naçar koydun bu gurbet elde
Boynumu büküp yalnız hallerde
Gözüm yollarda, bakıp, bakıp ağladım
Gün doğarken güneşi kıskandım ağladım
Kuzuları, kuşları, çiçekleri, arıları kıskandım
Kuzular anasını arar çoban çalar kavalı
Ben onlara bakıp, bakıp ağladım
Yağan yağmura ıslanan otlara yapraklara
Susuz kalmış toprakta can buluyorken canlılar
Çevremdeki insanlar mutluluğa koşuyorken
Çaresiz bir halde onlara bakıp, bakıp ağladım
Vasıf’ım Geçmişi hatırladım dikenliymiş yollarım
Zorluklar omuzumda imiş nasıl dayandım
Felek gülmez yüzüme yollarım karanlık
Yaratılan güzelliklere bakıp, bakıp ağladım
VASIF TEMEL ÇOBANOĞLU
13.03.2014 PERŞEMBE
5.0
100% (17)