Başkaların yüreğine korku salan
bizim içimize düşen aşk’sın sen...


Gene dipdiri
gene güneşli saçların
ve kabaran deniz gibi
çalkantılı gözlerin


Gülerek bakıyor bize,
durmadan tazelenen bir sevda bu


Dün gibi güzel
Bir çocuk gibi narin
Bize bakıyor gülümseyerek


Ya o adam n’oldu?
Kucaklayan seviyle
Canevimin yeşeren yaprakları içinde


Ahh ATAM...
Yağmurlar yağardı önceleri
şimdi yağmurlar ayrılık yağmurları
yalnız bulutlar kaldı şimdi
kapkara bulutlar
birde gözden yiten pislikler
bataklık heryer..!


Tutkumun ateşi içinde
Ilık gecede ay ışığı altında
atılmışız kollarına


Buz bağlamış yüreklerin yanında
nasırlaşmış yaralarımız var


Ne kadar uzakta
ve nerede olursan ol
Duyur bize sesini
Uzat elini bize...
Çık gel ATAM
birazda cennet özlesin seni


Bu gökyüzü mavisinden de ötede
Peçesiz yüzün ışıldıyor


Belki rastlarız sana ufukların bir ucunda
bakma sen alçaklara
onlar bir toz bir duman
Sen çık gelde heryer bahar
Toprağın tohumudur kaldırdığı harman!


Haydi..!
duyur bize kendini
Bir çalı dibinde
Hatıralar ormanında
birden çıkıver karşımıza
kurtar bizi


Gökyüzünün çekildiği ve kucakladığı adam
ATAM
Usuldan usuldan giriyor düşüme
üzgün durma öyle
Gönlümüzün kurumuş havasından
kurtar bizi.