kolumda şıngırdayan sesiyle
açtım özgüvenin kapısını
oysa hiç aşka altın bilezik takmazdım ben
belli ki
aşkta birbirine vurulanların gümüş sesiydi,
üveysi güveni doğurup koluma dolanan
kısır döngü dedikleri çember var ya
onun tam ortasında güneşleniyorum artık
aşk diye başlatılan tüm savaşların
aslında aşka olduğunu görüp
oysa güneşlen/ işim olmazdı benim
Gecenin kara zülüflerine vurgun,
doğurgan bir güze sarılıydım hep,
ikindi güneşinde yanmaktan bezgin
derken,
ayaklarımda şıngırdayan sesiyle
kapattım birden özgüvenin kapısını
oysa hiç altın bozdurmamıştım,
ayrılığı aşka satarak
belliydi,
aşk diye diye birbirine çalınanların
kalemi kırılmıştı bu çarpışmada
düşük olunan;
aşka değil,
insana güvendi sonunda,
döngüsü kısırlaşan
şimdi,
kolumdan ayağıma şırıngalanan sesin
sükûtunu dinliyorum,
sözlerim kapalı:
açtığım kapıda kapandım kendime
tesbih yerine
boynuma geçirmişim urganı,
ipe dizilip aşk diye diye.





Gülşen Mavi