0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
2672
Okunma
Kim,ahlaka boyun eğmiş,
Ahlakıyla durmuş,mağrur.
Kim,ahlaka gögüs germiş,
Ahlakıyla duymaz onur.
Şeref,kalbin hakk sesidir.
Hakk sesi,vicdan eşidir.
Kim,hakkı duymazdan gelir,
Ahlak nedir,nerden bilir.?
Ahlak,nice nurlu yüzün,
Şerefine güvencedir.
Şerefsize ahlak sözü,
Gülmek için,eğlencedir.
Ölmüş olsun,ya da,diri,
Hakkı seven bir şairi,
Suçlasa da,haksız biri,
Şair yine susacaktır.
Susmak kendi bir ahlaktır.
Yazar : Abdullazadə Orxan
5.0
100% (1)
