Burası Soma !

Burası Soma !

Kimisi babaya kimisi eşe
Kimisi en kötü dosta kardeşe
Hasret olsalar da,birazcık neşe
En büyük mülküydü belki onların
Fakirlik zengini somalıların.

Kimisi beklerdi baba olmayı
İçinde ederdi, hep bu duayı
Allah kahreylesin böyle Soma’yı !
Babanın aklında çocuğu varken
Çocuğun yüreği baba söylerken

Anneler eline alıp göz yaşı
Çalışıp kaldırdı toprağı taşı
Babalar omuza koyarak başı
Evlatın dertinden yaşarken öldü
Anneler tabuta koşarken öldü

Şerefle yaşamak kolay mı öyle
Ezeli böyleydi, sonu da böyle
Kim para kazansa alın teriyle
Kömür karası tek yüzünde kara
Canının ederi kırk yedi lira

Nurlu gündüzleri zulmet geceydi
Gündüzler onlara hep bilmeceydi
Ruhları şad olup murata erdi
Kavuştu tükenmez cennet nuruna
Allah cennet verir dürüst kuluna

Senin ocağının sıcağı kömür
Benim yüregimde yara bir ömür
Neyim var hepsini ye bitir sömür
Bizi yer bitirir bu derin koma
Burası mezardır burası Soma

Yazar : Abdullazadə Orxan