Dışarısı karanlık, sessizlik
Yağmur ve soğuk
Yüreğimde ince bir sızı
Her şey tamam da, sen yoksun sevgili
Sen uyudun
Ben senin kahve gozlerinde kaldım
Gecenin sessizliginde

Arsızlığım
Sensizliğe olan marazım
Kendimle olan savaşım
Dostlarımın bana olan serzenişlerini duymamazlığım
Belkide her şeye alınganlığım bu yüzden
Yokluğundan

Bir aşk bu kadar mı acı verir
Bu kadar mı yok eder insanı
Bu canı bana veren Mevlam
Sen tüketesin diye mi verdi
Sensizliğinde isyanlara girsin diyemi
Söyle sevgili
Söyle
Bu can, sana mı kurban edildi

Hangi an adını zikretmedim
Ne zaman gözlerine baksam, uzun uzun dalmadım
Sen geceye bırakırken kahve gözlerini
Ben sensizliğin nöbetine başlamadım mı

Dışarısı soğuk
İnceden bir yağmur yağıyor
Buğulanmış cama yazdığım adını
Bir ben, birde cinler görüyor
Sen uyuyorsun
Sen duymuyorsun
ve
Bilmiyorsun sevgili...