Ne olur sen bana bakma!
Biraz hüzün, biraz hazan var ruhumda
O değişmez eşsiz hatıraların her anısında
Sonbaharın yapraklarının solmasına benzer
Esen rüzgarın gelgit şimşeklerinin ışığında
Dolu dizgin yağan ilkbaharın yağmurlarında
Bir fırtına, bir girdap, bir dolu olsamda hep uzağında

Ne olur sen bana bakma!
Bir demlik çayla hatırla,
Bir kahvein telvesinde anımsa
Bir süpriz gibi çalan kapının ardına
Uykundaki huzurda, rüyandaki güzellikte
kalbinin o en derin köşesinde bir ses ve soluk gibi
Hadi yeniden yepyeniden olan tüm başlagıçlarında
Unutup ve umarsızlıklarında dahi bir sessizlikte gör beni
Samimiyetimle, cesaretimle, umudumla, iyiniyetimle

Ne olur sen bana bakma!
Bir çiçekte, bir böcekte, bir bulutta,
Gökkuşağındaki tüm renklerle, yediveren güllerinde
Gittiğin her yerde her şekilde görebildiğin güzelliklere
Gelemesemde yüreğinle taşı beni yaşam sevinçlerinle
Uzak yakın deme sakın ulaş tüm diyarlara sessiz seslenişlerimle
Gözlerimle gör, dokun yüreğimle barışçıl olan tüm özgürlüklere
Sevda ile gam ile keder ve sevinç ile avuçlarında sakla tüm istemlerimi
Yaşama sevincinin tüm zorluğuna dair vazgeçilmezliğimden usanmadan

Ne olur sen bana bakma!
Biraz sevinç, biraz naz, biraz niyaz ile
Yinede herşeye rağmen sen çok yaşa tüm sevdiklerimizle

Yazan/ Hülya COŞKUN
Fotoğraf/ Levent YAVUZ