sen eskiden beni bu kadar ihmal etmezdin
gülûm
sensizlik ölüm der
dizlerinin üşüdüğünü söylerdin
sen benden gideli
bitkinim
derdime doktorda çare bulamadı
bişiler dedi amma ben anlamadım
tek bildiğim ,
odamın yatak odamız gibi mis kokmadığı
birde ellerimi bağlıyorlar
çok canım acıyor ,
ağlamak istiyorum
sana verdiğim söz aklıma düşüyor
hani demiştin ya ben gözlerindeyim,
ağlarsan ölürüm diye,
işte bende o yüzden hiç göz yaşı dökmeden ağlıyorum içten içe
ama canımda çok acıyor/ki
verdiği ilaçlarda
uyutmaktan başka bir işe yaramıyor zaten
uyanık olduğum saatlerde
yine hayalinle konuşuyor
giderken dudağıma bıraktığın buse ile sevişiyorum.
hemşirenin gelmesiyle kayboluyorsun
işte o an her şeyi yıkmak dünyayı yakmak istiyorum/da,
sen geliyorsun aklıma ,
yine o lanet iğneler
seni evimi çok özledim
duvarlar üstüme üstüme geliyor
boğazımda bir şeyler düğümlenmiş ,
yutkunamıyorum
hadi gel evimize götür beni
yine şiirler yazayım ben sana
sende
bir çılgınlık yap
usul usul
yaklaş
mavilere kat beni
ne güzel olurdu değil/mi
ama imkansız
doktor
uzun bir süre burada kalmam gerektiğini söylüyor
hemşireye sıkı sıkı tembih ederken duydum
anladım/ki evim burası artık
çıkış yok
her yer telle çevrili,
tıpkı sana çıkan bütün yollar gibi
geçenlerde doktora dedim
ben düzeldim artık evime gönderiver
doktor peki dedi şu kapıyı aç sevdiğin orda seni bekliyor
anahtarınıda vermedi ..
kızıcaksın yine ama ellerim parçalanmış
doktor söz verdi ellerim geçince sana gönderecekmiş
seni evimi çok özledim ...!

Emel Bayrak
07/03/2014 03:58