bir gün bu dünyadan göceceğim.
o zaman mezarımda
yalnız bir gül bitecek ve
avuç avuç öksüz şiir dizilecek duvarlarıma
her güneş batıdan doğup
doğudan batacak
belki bir avuç toprak
belkide kızıl bir bulut
şafağına gömülecek arsız düşlerim
iki damla göz yaşı sağanağında gelicem pencerene
belkide hırçın bir rüzgar
sakın olaki çıkma dışarı
ölüm o mavi düğüm
yalnızlığın türküsünü fısıldar kulaklarına
biliyormusun ..
ben kaç kere öldüm şehrinin sokaklarında
kaç kaldırıma yazdım adını
kaç sokak lambası eskittim yokluğunda
tabanlarımda ağır bir sensizlik
ayyuka çıkmış bir serserilik ile
vuruyorum kendimi
sen-sizliğin en dip haline
unutma sevgili...
bir gün sarhoş bir yağmur tanesi vurursa sol yanına
kirpiklerindeki eskitme hüzünler ağır gelirse
sakın tutma kendini..
hani olurda..
yanında kolunda olursa biri
sakın belli etme döküldüğünü.
iyi bak denizlerin uçsuz karanlığına
bilirsin mezar taşı olmaz
aşk-a ölenlerin..!!

Emel Bayrak

13/07/2014
06/30