LAN BEN SANA NİYE KANDIM

Lan ben sana niye kandım,
Kör gecede yıldız sandım.
Işığına kapılıp,
Küllerimden doğup yeniden hayata tutturum sandım..!
Yalan mı gerçek mi bilmeden,
Kendimi ateşten ateşe attım.
Niye kandım niye düştüm peşine,
Kendi ipimi kendim çektim çözdüm.
Sanki uçurumdu,
ben gözyaşında yüzdüm..!

Sesin vardı hep yankılanırdı kulaklarımda,
Kalbimde diken yol olurdu.
Bir anlık cennet bin yıllık azap gibi,
Sen bana hep tuzak mıydın.?
Bilemedim ben düşlerimin çürük köprüler üzerine kurulmuş olduğunu.
Kırık bir saat gibi,
Hep aynı yerde dönüp durdum.
Kendime lanetler okudum,
Ama yinede senden kopamadım..!

Yıkık duvarlar sustu gecede,
Karanlık çığlık doldu içime.
Kaç kez düştüm lan bu yerlerde,
Kaç kez ayağa kalktım.
Her taş bir mezardı her adımımda bir çile.

Lan kez öldürdün beni,
Kaç kez gömdün içime seni..!?
Her nefesimde bir yara izi, bir deli bıraktın ya ardında.

Kırık aynalarda gördüm yüzümü,
Korkutum,
Her çizgisinde sen,
her kırıkta öfkem.
Beni unuttun lan,
beni yarım bıraktın.
Ama hâlâ bağırıyor sessizliğim...!
Susmuyor içimdeki sen sensizliğim..!

Zehir gibi sözlerin aklımdan çıkmıyor hâlâ,
Bıçak gibi saplanıyor her hatıran.
Kaç gece uykusuz kaldım, bu kafayla.
Kaç kere yandım bu sönmeyen yarayla..!

Emel Abokan
12/10/2025
05:20