Şiir denirse eğer bu son karalamaya
Hacet yok intizara kapı aralamaya



Hiç kimse inanmıyor seni unuttuğuma
Kolay değil diyorlar çarçabuk silip atmak
Aldanma ilk günlerde kalbi avuttuğuna
Şu andaki telâşın tek acıyı azaltmak
Mecâl tükendiğinden davayı uzatmamak



Ki biz, dünyaya ait iki kan gölü müyüz
Esasen ayrılığın güzel yanı var tabi
Misâl, bilmeyeceğiz sağ mıyız ölü müyüz
Hiç değilse kendime teselli buldum bari
Sızlamasın yüreğim yokluğunda der gibi



Bilirsin üzülünce ne şiirler yazardım
Biraz da mübalağa eklerdim ya o zaman
Şiirin tadı tuzu çok kaçarsa bozardım
Değişik bir intibah uyandırmışsa o an
Yüzümü kızartırdı kâğıttaki galeyan



Şimdi ah ettin desem yargısız infaz olur
Kalemim mi devrildi boynu altında kaldı
Basireti bağlanmış gibi tık nefes solur
Ondan bile fayda yok içim nasıl daraldı
Bilmem, giderken ilham hiçliği mi baz aldı....




NÜS