Masal kentine
Kar yağıyor lâpa lâpa

Yalınayak yürümeye çalışanların üstünde
Beyaz ölüm kol geziyor

Sur üfleniyor
Çocuklar d/üşüyor

Uzaklardan
Bir kadın çığlığı duyuluyor

Gecenin öbür yüzünde
Ney sesi yankılanıyor
Taş duvarlı odalarda
Ruh gönüllü duruyor kıyama
Halis bir niyetle
Amine kalkıyor eller
Gözü yaşlı ananın
Yüreğinde kopuyor kıyamet

Tutuyor nefesini

Kapıyı açıyor telâşlı adımlarla
Tövbe ederek
İçinden geçiriyor
Kaçak yolcuları
Şikâyet etmiyor



İçine ağlayan yaşlı kadının
Tespihi elinde
Sabır çekiyor bir köşede
Sessiz çığlıklarını boğarak
Tuz basıyor nasırlı elleriyle
Ateş düşmüş ciğerine

Gündüzüne gece karışmış
Kül rengi bulutlar tepesinde
İkiyüzlü mevsimler
Kar yağdırıyor babanın yüreğine

Kimse görmüyor


Bir damla gözyaşı düşüyor
Serçe kanadına
Ölüyor deniz kıyısında gözleri
Dilsiz oluyor Yusuf
’’ana’’dan başka
Yanan yok

Mürekkebi kuruyor kalemimin
Yazmaya çalıştıkça
Kırılıyor kelâmlar dilimde

Bu yangından geriye kül kalmıyor


Deniz Derya Giritli