köşesine oturmuş hayatın yapraklarını
çeviriyor solgun argın
tutulan güneşin gözlerine bakıp bakıp
gün gün eksilti kokluyor sokakların
titrek lambası yükseltirken voltajını
erkenci dumanlarını çekiyor içine
yanıyor genzi soluyor benzi
yârikatlara takılmış bakışlarını
eziyor ayaklarının altında
ezim ezim çığlıklar savruluyor






köşebent köşebent yalnızlık
felsefesini yapıyor -hiçleşiyor-
âhir zaman / gövdesini yarıyor
homeros döneniyor gözlerini
odysseus öpüyor ‘’cinayeti kör bir balıkçı’’ seviyor
kayık kayık taşıyor ithaki’ye
ağzında alev taşıyor neron
şehvetle öpüyor roma’yı / yanıyor
roma-n roma-n






terebasan yatağından kalkıyor
altı bilinç üstü kâbus
kulağını kesen ressamı görüyor
seine /ben nehri akıyor
saklıyor aklının kör noktasına







yahya incik/kısa ayın şiiri 2014