32
Yorum
39
Beğeni
5,0
Puan
3704
Okunma


ben bir düşsel yalnızlıkta büyüttüm seni
kızıla boyarken saçlarını tel tel
gidişlerin ayrılığın ucuna asılı bakıştı ‘’nora’’
dönüşleri intikama yemin etmiş ruhların
kül rengi öpüş almış terkine yalnızlığı
tırısa kalkan günsel doğumlar
şehrin dövüşken şafaklarında hiç noktası
gözlerine retina yırtığı imgesi düşer anason yüzlü
döner evrenin başı
/ ters-yüz /yüz-ters
everest küçülür siner çınarın gölgesine
ıslık, türkülerinin ezgisi olur ülkesini kaybeden
okunur ‘’gorki’nin anasına’’ dört kitaptan ayet
yazar, zembereği kırık hayatın sözcesini
toplar tası tarağı…
atımına kıy[a]madığı mektupların
yayılır yüreğine bulaşan naftalin kokusu
açılır sandukası yalnızlığın
gözlerini unutturmuşken aşk
elleri arkasından bağlı
kulağına nora’nın laneti
çın çın
ve
‘’kıyamet erkeğin gözyaşı’’
kopar yalnız
alev alev cehennem
yahya incik /adana