Kimler düğümledi acıyı yüreğime
İçime mayınlar döşeyip, engeller koydu
Gözlerime mezar eşip, gömdü.?
Henüz vakit çok erken
Gitmenin zamanı değil
Alacaklıyım mutluluktan.!





Ahh gözümün feri
Bu şehirde rüzgâr esince sen kokar
Mahşer-i bir yalnızlık içime oturur
Yüzüm dökülür ve sen kaçar gözlerime
Kirpiklerimden terler düşer
Yok yok ağlamıyorum.!
Söz verdim kendime, ağlamak yok diye
Ağladığımdan değil istem dışı
Ne bileyim işte





Gün oldu içimden tıklım tıklım trenler geçti
Kalabalıklar el sallayıp gitti
Ve ben ezildikçe büyüdüm, çocukluğum avuçlarında
Kanayan yanlarımı öperek güldüm.!
Ağladığımda oldu, en çok yağmurlu günleri sevdim.!





Bazen aklım, yürek tüneline sıkıştı
Gecenin dar zamanı, ayın intiharı var.!
Yıldızlar yalın ayak kaçışıp durdu
Nerden bakarsan bak zarar, ziyan
Sesim alfabe semahında dönüp dursa da nafile.!
Yetmiyor, yetmedi
Anlatamadım kendimi






Bunca acıma rağmen
En çok gözlerini
Birde yağmuru sevdim
Gözlerin diyorum hayat öpücüğü.!
Son nefesimde öpebilir miyim.?
Belki de canıma can katar










ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---