---/Gözlerinden uzak bir şehirdeyim
Yüreğim sabrıma ve şiire emanet.!





Sen baharıma mayınlar döşeyen
Mülteci bir yalnızlığa tutsağım.!
Esaretim gelemeyen mutluluğa
Bilirim ki baharın ahengi umut taşır
Topuklarıma oturan nasırlar gibi
Acıtıyor kimsesizliğim.!





Tam mutluluk kapısı aralandı derken
Düşlerimin yıkılmış enkazından
Hep yaralı çıktım
Ondandır insanlara güvensizliğim
Ondandır kendime sarılışım





Omuzlarımda tonlarca yük
Sensizlik çığ gibi büyüyor içimde
Soluma çiviler çakılıyor
Ahhh bee yaşama tutanağım
Özlemin dili hep acıyla mı konuşur
Başka bildiği dil yok mudur.?
Özledim diyemeden
Dilim içime yuvarlanır.!





Şimdi yüreğe öyle kör düğümler attım ki, çözmek mümkün değil
Ahh benim küskünlüğüme kılıf diken
Ben bana küskünüm
Kimseye değil.!
Ötelesem kendimi ne kalır benden.?





Bilir misin.!
Hiç bir yalnızlık sahibinin değil.!
Gitme ve kalmaların arasına sıkışmış anıların göz yaşı
Yarım kalmış bir öykü
Vefadan yoksun insanların eseri






ASMEROZ-62
---Gülşen Polat---