Uyuyamıyorum, bir yerlerde bir şeyler oluyor,
Yaşamıyorum belki bire bir, olanı biteni,
Ama, hissediyorum..
Rahat bir uyku çekemiyorum,
Içimde sürekli bir sızı var,
Gülemiyorum eskisi gibi
Neşe beni terketti..
Bir şey yapamıyorum,
Hem de, hiçbir şey..
Ne, kurulmuş düzene karşı koyabiliyorum,
Ne de, o düzenin içinde yer almak istiyorum..
Bir şeyler oluyor, uzaklardaki yakınlarda..
Gülüşleri solduruluyor insanların..
Umutları çalınıyor..
Sözlerim bile bir kısır döngüde..
Tekrar tekrar, sarf ediyorum, dizelerimde..
Bunun adı savaş, diyiyorlar cinayetlere..
Insanlık yok olurken günden, güne,
Biz hangi, yeni sabahlara uyanıyoruz ?

Neyi paylaşamaz su insanoğlu,
Kan dökmeden duramaz mı ?
Kin bulaştırmazsa olmaz mı, üzerine ?
Hani, nerde kaldı vicdan !
Nerde kaldı, merhamet ?
Hangi, suçtan ötürü yargılandı, masumiyet ?
Kim ? Infaz etti !
Kim ? Kırdı kalemini !
Sabi sübyanın..

Yağmur beklerken onlar, bombalar yağar oldu,
Gökten üzerlerine..
Saklanbaç, neşeli bir çocuk oyunuydu, oysa !
Şimdilerde ise,
Canını kurtarmak için, saklanıyormuş çocuklar..
Körebeyi, gözlerini bağlayarak, değil !
Gözsüz kalarak..
Sekseyi de , bir ayağını kaybederek,
Öğreniyorlarmış artık, o diyarlarda..
Evcilik de oynuyorlarmış, evet !
Bir farkla, o da !
Artık onları, geç oldu,
Eve gelin, diye ; çağıran,
Bir anneleri yokmuş, başlarında..

Bazılarına, masal gibi geliyor anlatılanlar,
O gürdüğünüz karelerde, can veriyor ..
Can çekişiyor zavallılar...
Onlar, birer filim sahnesi değil !
Onlar, bilin ki ! Hiç birimize uzak değil..
Ya sizler de, sevdikleriniz de, birgün,
O, karelerde yer alırsanız,
Hiç düşündünüz mü, bunları ?
Düşünsek ne olur, değil mi ?
Elimizden bir şey gelmeyince..
Derin bir of, çekerek,
Suskunluğa bürünüyoruz, istesekte,
Istemesekte..

Hep mi, vahşi idi Ademoğulları ?
Dünya barışı dedikleri, sözden mi ibaret ?
Mutluluktan kasıt ne ?
Çok mu fazla, sorgular oldum ben, Yaşamı ?
Normal dedikleri, anormalliklerin, sebebi ne ?
Geçmişte de varmış,
Geleçekte de olaçakmış, bütün bu saçmalıklar,
O vakit, yaşamanın anlamı ne ?
Huzurlu olmak, kimin haddine ?
Gömmeden başını deve kuşu misali en derine..

Yazan: Gönül Cesli