hayrettin taylan




bir bekleyenin bikrisi, bir bikriyenin bekçisiyim
kendinden vazgeçsen de seni bekleyenin emekçisiyim
hasretine taşıyan sevi zevkin ermişiyim
kavuşmanın küllenmesinde, umudun güllenmesindeyim
sensizliğin mumyasına vakiyim
ümitlerin haykırdığı aşk ceylanlığının orman kralıyım
bir yanım senli vadi,bir yanım sensiz dağ
benim bağrımda ancak sen yeşerir, sen koklanırsın, aklanırsın





hayatı yenmeyi değil sana yenilmeyi sevdim
kimsesiz yüreğim varken, çoktan seçmeli dünyanın şıkı olsam da neye yarar
yumuşacık bir sevgi, iki söz, bir bakış ve içtenliğin akışıyla sen
bir umudun bağrında yuva yapmış bülbül gibi
hep aynı nidayla seviyorum demek
hep aynı seni sevmek
hep aynı ben’i istemek
ağlamayı ağlatan anlara teslim olmak
yağmuru ıslatan damlaların buhuru olmak
en önemlisi senle olmaktı hayatın özeti



aklı başında olmayan akilliğin pak bilinciyim
sevmek filizlenmiş, aşk dilimlenmiş duyusal mecramızda
medcezirler başlıyor, seninle sevildiğimiz yüzlerin suyunda
tanımlı damlalar birikiyor seninle ıslandığımız mecramızda
şifreli algıların dirheminde büyüyor ,büyülendiğimiz sevdamızda
nasibin tohumundayız,yarınlarımız hasılata sevda çağında
hesabın kitabındayız, yarınlarımız yar sayfasında
yaşamanın ortasındayız, yarınlarımız yazılmışlığın sofrasında