Şiirin hasını yazmak istersen
Sevgini, sevgime katman gerekir
Hazanı, hüzünü, süzmek istersen
Her türlü duyguyu, tatman gerekir

Kalbini enkaza, döndürmeden sev
Ela gözün yaşa, kandırmadan sev
Sevdamıza tokat, indirrmeden sev
Kibiri gönlünden, atman gerekir

Bize de mutluluk olmasın niye
Dolmasın sözüne, gizem, kinaye
Rüya bile olsa, görürüm diye
Sevda uykusuna, yatman gerekir

Savrulurken yelde, o kızıl saçın
Senin de cemalin, gülmesin niçin
En güzel visali, yaşamak için
Yarinin gözünde, tütmen gerekir

Sakın ha; suçlama, beni kazara
Gülücükler saçıp, gelme nazara
Aras’la, Tuna’yla, koşup Hazar’a
Benimle birlikte, gitmen gerekir

Hiç şüphen olmasın,sevdamdan yana
Dedim ya hep;sen suna’sın,ben Tuna
Kör düğüm olupta, çöz deme bana
Sadece kaşını, çatman gerekir

Benzetmişsin bizi, deli taylara
Ne zaman gideriz, yâr altaylara
Seni sordum; dağdan, inen çaylara
Vermişsen sözünü, tutman gerekir

Mürekkep denizi, yeşile çalar
Kabaran duygular, gönlüme dolar
Senin kem sözlerin, düşümü böler
Bazen de sözünü, yutman gerekir

Sen bana müptela, ben sana vurgın
Gönlüm ise sana birazcık kırgın
Sorma bana n’olur,yüreğim yorgun
Gurur duygusunu, satman gerekir

Lüzumsuz bu yürek, bir çağlayandır
Onu kırmak kolay, kısacık an’dır
Leyla’sı yok ise, gönlü virandır
Bir gül fidanında, bitmen gerekir

Sadık Dağdeviren
Aşık LÜZUMSUZ