Ne ince belli olanı ne çiftetelli oynayanı makbuldür bence yârin
Kadın dediğin tatlı ve ağır olmalı... Uysal ve masum...
Bal damlarken dudaklarından, bakışlarıyla öpmeli insanı
Dalgın dalgın, narin narin...

Ne yüzü asık ne sözü kazık ne hâli ezik olmalı kadının
Bütün güzellikler ruhuna geçmiş, kolunda bilezik olmalı kadının
Hem edası hem sedası cazip olmalı...
Akşamları... Beni bakışlarıyla yıkamalı... Konuşmalı buluşmalı...
Kırılırsam yapıştırmalı... Üşürsem tutuşturmalı...
Muhabbet tenceresinde, beni iyice kaynatmalı...

Kaprissiz olmalı kadın, öyle hemen küsmemeli
Kırılsa da çok geçmeden tatlı tatlı gülmeli... İnsanı sevgisiyle deli
Bilgisiyle idare etmeli... Sanki iki çocuk gülüm balım
Evcilik oynarmış gibi, evden ahlar değil kahkahalar yükselmeli

Bir de kara gözlerinin akı, içmeli beyaz beyaz sevgimi
Aklımı başımdan almalı... Leyla olmalı...
Mecnun edip beni çöllere salmalı... Korkak olmalı kadın biraz
Solucan görse çığlık atmalı... Ardından da... Beni kale yapıp
Arkama saklanmalı... Hem ar etmeli hem var etmeli
Sözü kibar etmeli... Kadın dediğin gece gündüz beni
Aşka ihbar etmeli

Hem iyi bir işi hem bembeyaz dişi olmalı kadının
Evi bakışlarıyla ısıtan kalbimin güneşi... Konuşmalı benimle
Tane tane, nazik nazik... Sabrından sızan terleri
Alnından akmalı sonra... Işıl ışıl, çizik çizik...

Kuytularda saklanan çiçekler kadar utangaç... Yalnız cana yakın
Cömert ve anaç olmalı... Ya kendisi gül endamlı ya da üzerinde
Bindallı bulunmalı kadının... Sonra bir rüzgâr esmeli
Ne varsa silip süpürmeli... Savurmalı saçlarını, bir şelaleyi öpen
Tılsımlı kasırgalar misali...

Mesut ÖZÜNLÜ