2
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
484
Okunma
Uyumuyorum ben...
Uyuyamıyorum... Pişen süt gibi,
Kuşkularım kulunçlarıma taşıyor
Başımda ağrı, beynimde ağrı, fikrimde ağrı
Bir hallacın tokmağından geçen
Tüysü yünler misali darmadağın aklım,
Elini taşın altına koymuş “Olmak” adlı bir dağın
Bazen Kant kanatır uykularımı
Bazen Volter, Ruso, Hegel
Bazen de uyurken beni tekmeler... Gel der…
Ruhu uygarlığa kapı aralayan Kurtuba’da
Çakalların boğazına çöktüğü Rüşt’ün oğlu
Tez gel… Lirik libasları aklını perdelemiş
Saf ve zavallı gariban tez gel...
Unutma, gözleri açık uyuyanlar,
Ya aymaz ya bilmez ya da aklını
Ona buna satan barkotlu birer piyasa malı
Oysa bu dünyada bir insan,
Düşünmeli taşınmalı, taşlanmalı dışlanmalı
Ama gözleri açık uyumamalı...
Ankara, 29.6.2024
Mesut ÖZÜNLÜ
* Felsefi bir şiirdir.
5.0
100% (9)
Cevap Yaz
