hayat
onlarca yara biriktirip pansumancıdan umut beklemektir
yani anlayacağın süleyman
bu saatten sonra
pansumancıya duyduğumuz
minnettir aşk

yaması pahalı tek geçmiş
babamın cebindeki yaraydı

_deniz yoktu buralarda
bir adım boyu küçük dereler akardı aramızdan
yarısını karşısına almış bir toprak ayrılığının
tam ortasına ay düşerdi
düşerdi düşmesine de
hep yara almış yanığı yansırdı yüzümüze

esmer yüzlü kapıları dürtüp
ucuz bağımlılıklarımı dışımda tüttürüyordum

gecenin gelin mevsimiydi
şakaklarıma doldururken dağınık beyazlığı
terimle eriyor ama bitemiyordum
daha ikincisindeydim süpürülen damların

sokak terbiyecisi narasıyla geceye seslenirken
genç bir günaha meğilimi sorguluyordum

sarısını şehirlerin dağınıklığıyla ördüğüm saçlarını
şimdilerde sarmal bir bağımlılığa tutturuyor dudaklarım

hiç kımıldamadan
ritmi yüksek müziklere
içten ve düşten katılmak gibi
şimdi bakıştığım bu hayat

süleyman
O dans ederken duymadığım şarkılar varya
şimdi kulaklarımda çınlıyor
söylesene bana
şimdi O şarkıları
başkasına sağır ediyormudur.


şimo

sinan şeker