önce düşler yıkılıp yandı bu şehirde
yanıp küllendi düpedüz caddelerinde
eller bile çekilirken uzak denizlere
yalnızlığa inat gelip vurdun bu gece


olgun dağlardan yaşlı yollara hasret
engin sularda yorgun yılları affet
son baharın solan yapraklarına elbet
nice günler doğacak kalbim sen sabret


onca hayaller kurdum bu sessiz kentte
hangisi tutar gerçek olur bu şehirde
gerçek bir aşkın yıkılmış harabesinde
hangi dua edilir bu ayrılık sahnesinde


yalnız kalmış bu kentin sürgünü olmaz
gözlerimden akmışsın nehirler dolmaz
gelenler gidenden hesap bile sormaz
ben sensiz neylerim yar kalbim durmaz


ılıktan bir çağlayana benzer gözlerim
nice köprüler yıkıldı dokunmaz ellerim
üstümde duman duman ateşten gömleğim
yanıyor yar yakıyor bu şehir neylerim


tarifi olmaz bu yolların taş kesilmiş
koca dünya bitmiş nice dağlar tükenmiş
onca yazlar kışı bile içinden geçirmiş
sensiz mevsimler bile gelmeden gitmiş


bu şehir susuzluktan susuyor gökyüzüne
toprağına bir yağmur bile düşmese de
gözler ağlıyor gözyaşlarım yağıyor
toprak toprak ıslanıyor her gecesinde


hey gidi yıllar yanıp küllendin ömrümde
biraz yaşıyorsam da bir umuttur içimde
zamanla tükeneceğini bilsem de
bak yine de bekliyorum seni sessizce
.
.
.
Mawish
.
.
.
SESSİZ ŞEHİR – Mawish Şiirleri
.
.
.