Kayboldum gözlerinin ardında yar
çorak topraklar gibi
bir damla gülüşüne ekildim
yeniden yüreğinde çıkarım diye bekliyorum.




Sorumsuz bir göz yaşı yuvarlanırken yanağıma
elim yetişmiyor silmeye
ne kadar da aceleci gözümden düşmeye
tıpkı senin gibi
sen de aceleciydin benden gitmeye böyle
mutlu musun ayrılığın ardından söyle.




Gök yüzü surat asmış ısıtmıyor geceyi
sitemler bulut arkasından şimşek olup çakıyor
korkuyorum yar korkuyorum
gök gürültüsü başlayacak diye
yokluğunun ardından
sarılacağım bir sen olmadan
düşüp karanlığın koynuna
boğulurum başka gözlerde diye
açamadığım bahçede ıslanmaktan korkuyorum.




Ayaklarımın altına attığın beyaz güller
ayrılığı müjdelediğinden beri
korkuyu arkadaş edindim kendime
bir dilenci misali
kırık bir yürekle
seni dileniyorum kaldırımlarda
bir lokma sevgi diye önümdeki mendile attığın
koskoca bir ayrılığın beyaz gülleri kızarana
üstümde ki karaları gök kuşağına boyayana kadar
bekleyeceğim yar bekleyeceğm
o güne kadar ölmeyeceğim.



Ayvazım DENİZ