Duman kaplamış gözü saçlarım süklüm püklüm
Sis sarmış etrafımı y/önüm görünmez olmuş
Düz yolda şaşırırken yollarım büklüm büklüm
Çiçek açan kenarlar şimdi dikenle dolmuş
Şaşkın bir ördek gibi bakıp bakıp dururum
Bunalımlı ruhumla düşlerimi vururum.



İçimde heves bitti yaşamak eziyettir
Sessiz bir film gibi pandomim yapıyorum
Bütün olana rağmen bu bile meziyettir
Ufaktan kaş çatsalar hemen nem kapıyorum
Ne olacak bu halim inanın bilmiyorum
Ne kadar sil deseler geçmişi silmiyorum.



Her gün yeniden koyup kaset gibi sararım
Yaşanan kabusları an be an yaşıyorum
Ne kadar elem varsa dolar ele tararım
Sinirden kaynayarak kabım da taşıyorum
Ne ilaç fayda eder ne de söylenen sözler
Sönmeye yuz tutsalar alev alıyor közler.



Oturmuş seyrederim penceremin dibine
Kolayca geçildiğim dönülmez yola bakıp
Ağzımda dolu küfür savururum tipine
Paketteki son demi şerefsizlere yakıp
Bilirim yolun sonu işte durduğum andır
Aka aka yorulan damarda ki son kandır.



Ayvazım DENİZ