dökülüyoruz sulardan
mevsim bataklık mevsimi
ayak tırnağımızdan saçımızın teline çamur
yuvarlanıyoruz boşluklarda


gözbebeklerimiz ki! onlar yağmur ormanları
çürüyen sümbüllerden, güneşin ıslak kolları kadar suçlu
gayrı dikiş tutmaz bu habis yaralar


fecrin gerisinde batık hayaller
yeraltı şehirlerinde gölge savaşları
bin kez vurdular su kuşlarını, gök usandı, toprak utandı
duyduğumuz çığlık şeytan hapşırması
ve yüzümüze sıçrayan bu kan
ah!...


ninnileniyoruz
uğursuz vakitlerin kucağında
yolumuz feryat figan, kalbimiz kör topal
sen beni öteliyorsun, ben seni, biz olamadan
öfke çoğaltıyor sıkışan kaburgalarımız
kasırga süngüsü kirpiklerimiz
sessizlik sağıltıyor dillerimiz


gayrı güneş çekilecek doğduğu sabahlardan
savrulacak günah çiçekleri evrenin bilinmez koylarına
sökün sökün göç yolunda kanatsız ruhlar
yolunacak saçlar, soyulacak hücrelerden tensel sızılar
bilin ki! yokluğun ötesinde cennettin ırmakları


tanrının ışığı silinecek asumandan
fantastik avuntuların uzağında korkunun tiz çığlığı
fonda melek duaları olsa da faydasız
uçurum ağzı, her yolun sonu


bahçelerinde ateş kuşları
yedi kat yerin dibinde cehennem sarayları
alevle palazlanan gök, turuncu güneşlere gebe
is bulutlarının gözlerinden fışkıracak külden nehirler
sonsuz bir acının alâmeti parlayacak
siyahı alınlarımızda


mahşerin dört atlısı-
koşturacak cisimsiz adımlarımızı
ve cehennem süvarileri toplayacak kopan başlarımızı
nâr-ı şelalelerden saçılacak kıvılcım gülleri
sallanacak kalplerimiz boşluğun zifiri aynasında
ölüm üstüne ölüm muştulayacak
alev püskürten zebâniler

.........

yine -
de son bulacak sonsuzluk
bitimsiz bir aşkla uyanacak gönüller
gök uzaklaşacak yelkıran gecelerinden
yıldız yıldız yağacak karlar

ve
bir değil, beş değil, on değil sonsuz ışıkla...
nurâni bir serinlik hohlayacak puslu dünyamızı
tanrının sesi son kez yıkayacak günahkar ruhlarımızı
dudaklarımız sımsıkı göğün göğsüne asılmışken...