İçimde bir feryat koparıyor
gidişinin ayak sesleri
Öksüz ruhum diz çöküyor kaldırımlara
üzerime yığılıyor
yaralı sevdam

Bir ateş düşüyor gözlerimden yüreğime
yandıkça yanıyor can evim
Sesim yitik
Kasırgalar kopuyor sıkışan göğsümde
Nefessiz kalıyorum
ölmekle yaşamak arasında

Sen yanımda kanıyor ayrılık
en derin yaralar açıyor hicranıma
Göz pınarlarımda yangınlar
Dudaklarımda Eylül’den kalma bir ezgi
Kızılca kıyametler düşürüyorum
Ege’nin mavi dalgalarına

Kahve falları kapattım Sen’ dilekli
Arabesk şarkılarda efkâr dağıttım
Bardaktan boşanırcasına ağladım
siyah beyaz Türk filmlerinde

Mısra mısra dillendi
ruhumdaki yıkımlar
Kara kefenlere sardım yüreğimi
Boynumun borcu bildim
yokluğunun cehenneminde yanmayı

Sabahın üç’ü
Dışarda Şubat ayazı
Üşüyorum
Kimsesiz yüreğimle hasretin soluğunda
Gözlerin gözlerimde rehin
Tütün kokuyor nefesim

Gelsen
Sırılsıklam sevdamı işlesem yüreğine
nakış misali
Tenimde hasret kokusu
Dudak kıvrımlarına sıcacık bir öpüş olsam
Gözlerimdeki tutkunun düğmelerini çözsem gamzelerine

Ey gözleri gözlerimde tüten yâr
Bir haber yolla iki satır
Umut sür umutsuzluğuma
Yine özler
Yine beklerim seni
Adın gurbet olsa da

Hâlâ bir nefessin
Vuslat ateşiyle çarpan yüreğimde
Gözden gönüle akan yaşlarla
Dönüşünün nöbetlerini beklerim
Vakitsizce gittiğin yerde

Gelsen
Bütün arzuların
Bütün özlemlerin ötesinde
Öyle bir severim ki seni...



( hayat ışığı )



ikibinondört / şubatdokuz