Çekilmişken yüreğime hüzün perdeleri,
Batışını seyrederken hayatımın;
intihar istekliydi gözlerim...

Ellerin değdi yalnızlığımın ellerine,
Gözlerinle terk etti gönül sokağımı acılar
Sözlerin döküldü suskunluğuma;
can buldu kanayan dudaklarım nefesinde.
Sana bağlandım İZMİR akşamlarında...

Adını verdim doğan her güne,
Sığmadı ’ seni seviyorum ’ derken
içim içime.
Her mevsim bahardı ruhumun iklimi,
Her mevsim aşk mevsimi.
Seni sevdim İZMİR akşamlarında...

Mavi gecelerin doyumsuz saatlerini gözledim;
sana açtım düş’lerimin üzerini.
Bir nefeslik de olsa , bitse sabah uyanınca
hazırdım;
içinde ’ sen ’ olan yanlışlar yapmaya.
Alevlendi en kadın yanım,
Sana kandım İZMİR akşamlarında...

Üşürken yapayalnız,bir rüzgarın soğuğunda,
Avuçlarındaki uçurumlardan düşüyorum.
Umutları kırılıyor düş’lerimin,
Tuttuğum yerden kopuyor hayallerim.
Acı çığlıklar uğulduyor kulaklarımda,
Hüzün serildi nemli bakışlarıma.
Sana ağladım İZMİR akşamlarında...

Hüzün perdeleri çekildi yüreğime.
Hayatımın batışını seyrediyor
intihar istekli gözlerim.
Yalnızlığımın elleriyle,
Ömür defterimin son yaprağına
Seni yazdım
İZMİR akşamlarında.


( hayat ışığı )