Alın götürün beni buralardan
Çözün yalnızlık kelepçelerimi


Hayalinle tükettiğim gecenin tüm saatlerinde
düşlerimin sokağından geçerken sen
Nefesimi kilitliyor sol yanımın ağrısı

Yokluğunun göğsüne yaslıyorum başımı
Sessiz ağıtlar sürüyorum dilime
Dudaklarıma vuslatsız şarkılar
Sensizliğin ölü soğukluğunda yanıyorum
güne bağlarken geceyi
Söküp atamıyorum
Silinmiyor gözlerimden
kokun sinmiş anılar

Aşk çiçeklerinden taçlar takarken
bahar kokulu saçlarıma
Yüzün yüzüme karışır
nefesin düşerdi dudaklarıma
İçime süzülürdü varlığın

Kanatlanır uçardık
seyre dalarken güneşi
Otururduk gökkuşağının kırmızısına
Kolunu boynuma atışında ısınırdım
Ilık yaz akşamlarında esen rüzgarlarda
Küçük bir kelebek uçardı
gün batımlarına gizlediğimiz düşlerimizden
Dans ederken deniz
Dalgalar öpüşürken kızgın kumsallarla

El yastığında düşledikçe seni
_ başka nefeslerde eridiğini teninin _
Hasretin har’ı düşüyor yüreğime
Sabr şerbeti ne fayda
yandıkça yanıyor içim
Yandıkça
yakıyor ömrümden
Ağlamayacağım diyorum
Söz geçmiyor
sen yanına gözümün
Hıçkırıyorum unutulmuşluğuma
Çoğaldıkça
çoğalıyor hüzünlerim

Kefene sarıyorum gülüşlerimi
Gönlümün darağacında hayallerim
Sensizliğin düğümü dolanıyor nefesime
Ayrılık kokuyor toprak
Tenim’se ölüm

Dönüp gittin ya
Boşaldı tüm karanlıklar bardaktan
Unuttum derin soluk almaları
İçime çekemedim hayatı
boğuldum

Anladım ki
Her şey kocaman bir yalanmış
Ve
İçimi yakacak kadar gerçek

Yalnızlıkta ince bir boğuluştur bu
İnce bir veda
İnce bir isyan
Alın götürün beni buralardan



( hayat ışığı )