Kapı kapı dolaştım seni dilendim.
Avuçlarıma bir kaç kuru ekmek tutuşturdular.
Gözlerimden akan yaşları, bir ıslak mendille silerdim.
’Görenler numara yapıyor, aldırmayın.’ dediler.

Ne isteye bilirdim ki, aklı kalbine söz geçirenlerden.
Senin gülüşünden, tebessümünden başka...
Ne isteye bilirdim ki, gözlerinde şefkat kıvılcımı olmayanlardan.
’ Kendini acındırıyor.’ cümlesini sarf edenlerden.

Yakut renkli, kadife kumaşlı dudağından başka,
Kıvrım kıvrım dökülen saçlarından başka,
Görmeyen gözlerime, dost olan sözlerinden başka
Bunlar dışında ne isteyebilirdim ki?


İliştim müezzin sedası işitilen her camiye.
Bir kaç akçe dökülüyordu, ellerime.
Gökyüzünün maviliği ilişiyordu gözlerime.
Seni dilenirken, ne umuyordum, ne verdiler ellerime.

Tren istasyonlarında çalınan her anonsta,
Gökyüzünde dolaşan her bulutta,
İçime çektiğim her nefeste,
Seni dilenen bir dilenciyim.

Kapı kapı seni dilenen bir dilenciyim.
Üzüntülerde,gözyaşlarında, kederlerde,
Umutlarda, mutluluklarda, huzurda...
Kapı kapı seni dilenen bir dilenciyim.

Ey sevgili kapı kapı seni dilenen bir dilenciyim.

İbrahim Halil ÖZLÜ