Ah be Diyar
sorma bana onu....
Sorarsan ağlarım yeniden
ki ben gözyaşımı göstermekten utanırım hep bilirsin.



Öyle doluyum ki yağdım yağacağım kimsesizliğime..
Sel olup yıkmaktan korkuyorum yaşananları...

Bir onlar kaldı elimde
bir umut var hala yüreğimde..



En acı zulümmüş insana umut denen şey Diyar
bilemezsin dibine ışık vermez mum gibi
ışığının vurduğu alan kadar aydınlatır ruhumu
öylesine kısık
öylesine sönmek üzeredir aslında
elimde üç beş anı
kibrit gibi
söndükçe tutuştururum yeniden
gözlerimi yummaya korkarım sönüverir diye aniden.




Duvarlara dikip gözlerimi
arkadan vuran ışıkla gölge oyunu oynar gibiyim anılarla
bir Hacivat Karagöz oyunu sergiliyorum
dışarıdan gülünesi ne varsa
içeriden yıkar beni Diyar bilmez kimse.



Güçlüyüm Diyar
çok güçlüyüm ben diye, kandırmaktan da yoruldum kendimi
güçlü değilim ben Diyar
kanıyor yaralarım
sarmaya korkuyorum
umudum bitmeden iyileşir diye korkuyorum
ya dönerse
ya severse yeniden
işte Diyar bu yüzden kanamayı seviyorum
beklemek tek tesellim
kan kaybından ölene kadar
bir gün bu düşten uyanana kadar.



Ah Diyar
sen şahitsin sevdamıza
bensiz bir gün bile duramazdı bilirsin
özlem damarlarında ben diye dolaşırdı
ayrı kaldığı her saate nispet
beni gördüğü anda
dizini kirlenir diye korkmadan yere koyar
kollarını kocaman açardı sevda evreni gibi
sarar sarmalardı çocuğunu kaybeden bir babanın sımsıcak kucaklamasıyla
nefessiz kalana kadar bırakmazdı Diyar
sen şahitsin .



Şimdi;
aylardır sesi zemheri yemiş bir dal gibi
içimde kuruyup durur
rüzgarlara dayarım kulağımı
sürüklenen her kuru yapraktan medet beklerim
ses çıkmaz Diyar
yerde sürüklenir de ses vermez bana
iyi misin diye soramayacak kadar benden geçti Diyar
inanmak istemesem de
bitti Diyar.



Şimdi uzak bir şehirde
eski yıkık bir ev gibi hayal ederim onu
bir zamanlar sevinç kahkahaları ile nefes alırken o ev
sessizliğin zalimliğinde çöküverdi
beni de içine çekiverdi Diyar
ayrılığı üfüreli beri yüzümüze
kader de yolunu şaşırdı
feleğin tokadı ağır geldi taşıyamadık
biz altında kaldık Diyar.



Söyletme beni Diyar söyletme
bak patladı patlayacak gözlerimde ki tufan..




Ayvazım DENİZ