Ben seni yarı yolda bırakıp da giderken
Zannetme mutlu oldum içim kan kustu inan
Nasip dedim olana acıları güderken
Unutamam sevdiğim ben seni inan bir an
Senden uzaklaşırken derbeder gönül naçar
Hüzün bakışlarında dilerim çiçek açar.



Sakın ilenme bana zannetme sevilmedin
Öyle çok sevildin ki duysa Mecnun kıskanır
Dağa, taşa, denize zannetme övülmedin
Tek sesin duymak için rüzgarlara yaslanır
Dilinde duaları evrene seni saçar
Hüzün bakışlarında dilerim çiçek açar.



Vedanın busesini alnına kondururken
İçimde yalnızlıktan bir volkan oluşturdum
Sevmiyorum diyerek son bir kez kandırırken
Acıyı yalnız bana kendime bölüştürdüm
Umarım gül yüreğin yalnız mutluluk içer
Hüzün bakışlarında dilerim çiçek açar..



Şüphe tohumlarını içime atmıştın ya
İşte o tohumları bir türlü sökemedim
İçine gübre gibi sözleri katmıştın ya
Biriktirdim yüzeye dibime çökemedim
Ben gelmek istedikçe mantığım senden kaçar
Hüzün bakışlarında dilerim çiçek açar.



Kendinden bezmiş gibi bakma yüzüme öyle
Zamanla unutursun karşına biri çıkar
Bu şüpheyle seninle nasıl yaşanır söyle
Aşk ateşi sönünce belkiler içi yakar
Bu yüzden çırpınarak yüreğim senden uçar
Hüzün bakışlarında dilerim çiçek açar.



Ayvazım DENİZ