hayrettin taylan

epofonem metinler--9





heyulası kalbinin sızısında olan bekleyişin b’andıyım
birikmiş barajlarım var sızılı ,sözlü damlalarınla
sensizliğin aşk sularında vakitsizliğe çentik atan vasiliydim
erişilmezliğin zerresinde toplanır ıslak hayallerim
imkansızlığı sızılardan özlere derleyen mecalimin d’okunurusun
bir günlerin elektiriğinde aydınlanır gül cemalin
umut ve aşk öylece aydın, öylece bilince ayna
öylece sevdim, öylece bekledim

2…
sözlerimden gizli bir yol ,bağrının yazılmamışlığında
iç gözünden akan damlaların ıslatır talihimin tarihini
kurlarınla kurulanırım
anılarımın borsasında yükselir kıymetli menkul değerin
dizelerim ağlar, bilince hazine sözlerim gülüşür umutla
girdabın hayrında saklanır, gergefe uzanmış uzaklığın
sırlara giyinir hasretim, sensizliğe soyunur benliğim
vuslata kav, yan yana olmaya mevcudat aynası olur ömrüm
buluşmanın mensucatında mensupluğunun vitrininde kalır sayrım
3…
güncelerime dolanan sözlerinin bahtiyar sızısıyım
amaçlarıma varsıl yarınlar besleyen ufkun dimağıyım
beslenişlerimin içsel rezervisin
gidişin, kaderi onarmanın son adımı
ben’de bitmezliğin ilk sayımı
sensizliğin fosillerinden çıkan petrol düşüsün
yolculuğumun bitimsiz sevda yakıtısın
son istasyon son söz kadar uzak
bu bitmezlik yolculuğunda sevmek yoldaş
bu sonsuzluk fecrinde buluşmak ölüm kadar kaderi