Ben seni mi sevmiştim..



Ağır hastaların
geceler boyu bir damla nefes bekler gibi
seni beklemelerim gözümün kenarına ilişir
pişmanlık ister istemez boğazıma yapışır.




Kim ister şüphe denizinde gölgelerle boğuşmayı
ellerimin altında nabız gibi atarken sevda
korkularla boğulmayı
gecenin göğsünden mutsuzluk olup sağılmayı
kim ister...




Çığlık çığlık düşerdi avuçlarıma aşk
hemen her şey gibi zamanla kirlenirdi gözlerimde
çünkü dudaklarının kenarından ellerin rüzgarı vururdu yüzüme
ve aşk kan kokardı
bu yüzden her acı sol tarafımı sık sık yoklardı.




Teklese de arada yüreğim
kanamazdı
kan tutardı beni bilmezdin
deniz kana bulanırdı
sen benle ilgili hiç bir şeyi bilmezdin
bilsen de anlamazdın zaten
korkan bir çocuğun yalnızlığın eteklerine nasıl sıkıca yapıştığını
bir sokak kadınının ilk gördüğü erkeği nasıl isteksizce öptüğünü
ben bilirdim
ben gibiler bilirdi
Kaldırım güllerinin nasıl zamansız koparıldığına şahitti gözlerim
her acının kanalizasyondan nasıl akıp gittiğine şahitti
öylesine kirliydi işte seninle aşk.



Yağmurlu bir günün akşamında ayrıldık seninle
gözlerime vuran acının şavkı
nem oldu birikti kenarlarında uçurumumun
bulduğum ilk yaprağın altına sakladım
aç kurtlar dahi göremesin diye
beni sensiz bulamasınlar diye.




Çok değildi, daha dün
kelimelerin arkasına saklanıp
hiç duyulmamış bir kaç tanesini alıp alıp
ilk kez gören bu çocuğun önüne koyar gibi
allayıp pullayıp sürüyordun önüme
dokunuyordu bana
kızarırdı yüzüm gelincik gibi
kızıllığına doğan geceler saklanırdı ay’ın arkasına
ortalığı duman gibi ayrılık kokusu sarardı
burnumun direği kırılırdı
hazırlıksız yakalandım bu yangınlara
yüzüme sürmeden önce az soğut yar.



Zannetme hala senin nasır tutmuş kalbini özlerim
kaybolan duygularımın peşindeyim ben
hangi taşın altına saklandıysa
aradım taradım
gözden kaçan her taşın altına baktım
yok...



Duygusuz yaşanır mı bilmem
ama sen
elde en ucuz o zannedip almış olmalısın
halbuki denizlerin yirmi bin fersah altında
arayıp bulamadıkları bendim.



Ben, benden bu kadar kolay geçeni mi sevmiştim.
Hayret....


Ayvazım DENİZ