Anne baba şevkat i gereken yaştayken ben
Öyle çok yalnız kaldım küçücük evlat ken ben
Birden anne olmuştum dede ve kardeşlere
İşte bu acı hayat derdim çok diyenlere

Annem,babam ölmüştü bir dedemdi servetim
Üç kardeşle beraber yaşamaktı gayretim
"Bakamazsın" diyerek asıldılar koluma
Silkinerek kükredim kapımda insanlara

Bir akşam dedem ölmuş ben farkında değildim
Salıyarak yatağından kalkmasını istedim
O kadar uğraştım ki bir türlü uyanmadı
Konu komşu gelerek alıp götürmüşlerdi

Öyle bir yalnızlıktı sanki tekrar öksüzdüm
Birlikte bir savaşta artık yalnız kalmıştım
Daha güçlü olmalı acımasız dünyada
Kuzucuklar bilmemeli bendeki yalnızlığı

Evim yıkık çatım delik yıldızlardı sırdaşım
Okumam bir hayal idi okutmaktı gayretim
Kapımda bir kaç polis isterler yavruları
"Dağıtmayın ayırmayın almayın canlarım"

Bir gün yağan sel yağmur evimin içindeydi
Islak yorgan üşüyen yavrular üstündeydi
Düşünemez bir yaşta koşup sandığı açtım
Kuru bir nevresimi ıslak yorgana sardım

Bilemezdim nevresim çabuk ıslanacaktı
Altında yatan canlar zatüre olacaktı
Yaradan acımış ki çıka geldi bir komşu
Sıcacık bir odada konuk etmişti bizi

Küçücük bir anne idim kimse bilmez halimi
Benden almak isterler canım kardeşlerimi
Yıllar geçti yılmadım büyüttüm şevkatimle
Onları okutarak onur duydum kendimle

Hepsini evlendirdim kurdum yuvalarını
Onların ablasıyken anne bildiler beni
Her anneler gününde evimde ağarlarım
Bana "anne" derlerken annemi hatırlarım

Nuran Öztürk Benli