4
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
1327
Okunma
Bazı insanlar vardır,hayatımıza ister istemez giriveren.Nefretin dizboyu olduğu ama görmeye de mecbur olduğumuz.Onlara yazdım işte.Dilimle değil de kalemimle söyledim.Ne kadar nefret etsemde insanları incitmekten korkuyorum.Umarım beni anlarsınız DEĞERLİ DOSTLARIM.
Umuduma kucak açtım
Sımsıkı sarılıyorum
Yapamazsın diyenlere inat
Öyle derin yaşıyorum
Siz ne kadar zorlu olursanız olun
Sizi tek hamlede es geçiyorum
Hayata dair karar aldım hayatıma el uzattınız
İşime bilip bilmeden hunharca karıştınız
Fitne ve fesatlıkla adeta yarıştınız
Sizin gibi olmadım adam gibi yaşıyorum
Ne olmuş ekmek tutmuşsa elim
Benden başkasını ırgalamaz benim derdim
Unutmayın hayatımda önem verdiğim kadar varsınız
Umrumda değilseniz öylesine varsınız
Sıkıntıma derman değil hep dert oldu onlar
Hayatıma engel olup hep tuzak oldular
Hayallerime bile yasaklar koydular
Kaç kuruşluk insanlardı ki ve ne oldular
Dokunmayın bana dokunanı yakarım
Merhamet vardır elbet sabrımın sınırındayım
Mesafe koydum onlara fazla yakınlaşmam
Beni benle bırakın ben kimseye karışmam
Sevginizi bitirdiniz bende helal olsun sizlere
Ağzınızla kuş tutsanız güvenemem sizlere
Gözden düşen gönüldende düşermiş elbet
Düştünüz benden el uzatıp kaldırmam.
5.0
100% (3)