Yağmur; adına neler yazmadım ki
Sen benim hüznüm sen gözyaşımsın

Seninle bir başka ağlıyorum
Seninle bir başka susuyorum
Öyle ki sen bana ayrılığı
Sen bana yalnızlığımı hatırlatıyorsun

Bu gün aşkın en mahrem gizlerinden dönüyorum

Sırtımda bir hançer sancısı
Avucum da hayallerimden arta kalanlar
Yüzümde yürüdüğüm kaldırım çizgileri
Ve bir yığın uğultu kulaklarımda

Bu gün aşkın uçurumlarından dönüyorum

Gözlerimde ölüm karanlığı
Kan revan içinde gövdem
Attığım her adımda genliğim
Ve söyleyemediğim onca şey

Bu gün aşkın ihanetinden dönüyorum

Haykırsam iki kelime belki
Sussam bir dağa bedel
düğümlenmiş boğazıma
Boğuyor beni sanki bir el

Bu gün aşkın en adi sırrından dönüyorum

Ne kadar zormuş meğerse
Bir gecenin yanılgısıyla uyanmak
Kâbuslardan dönercesine
Suyun çarpışını yüzünde bulmak

Bu gün aşkın arka kapılarından dönüyorum

Bir hayal midir bu yoksa serap mıdır?
Gölgeler görüyorum gidiyor yaklaştıkça
Karanlık bütün yollar gündüzler gece
Evet, evet bu ömrümün makber anıdır

Bu gün aşkın en ağır bedelini ödüyorum

“Yağmur; adına neler yazmadım ki
Sen benim hüznüm sen gözyaşımsın"