Aylar geçti bir tünelin içinden
Bir kadın, birçok kadın ve sisli bir orman
Yaşamaktan geriye kalanlar olarak tanımladım bu şiiri
Aşkın neresindeydik, ne kadar zehirledik bir küllüğü birlikte
Bilmiyorum
Cüretkâr derinlikleri kutsayan günahlar işliyorum bir kitaba
Bir bedene, birçok ruha
Sen varsay ki mutfaktayım,
Sen varsay ki
Hiç geçmediğin kızılçam ağaçlarının arasından geçiyorum
Göğsümü hissetmediğim o an sensin
Hissetmediğim o ses, savaş çığlıkları ve yapraklar
Çatırdayan, sağ şeridi örten kar yığınları, sadece sensin


Ben;
Bir ölüm ne kadar anlatıyorsa yaşamı
Bir umut ne kadar azalmışsa mum alevi misali odalarda
Ben; sadece ben
İçinde hiç biz olamamış bu cümle gibi
Sadece ben
Ne kadar tuhaf değil mi?
Aslında masum kalabilirmişiz bu masalda
Ben; sadece ben



Aylar geçti bir tünelin içinden
İçime uygun sarhoşlukları dindiren rüzgâr misali
Bir yara, birçok yaradan daha ağır bir karanlık
Sadece sen…


















































.