Hergece yokluğunla nefes nefese
Buhulu camlarda
sensizliği çizerken
Yüreğimdeki çiğlıklar
duyulmuyor avazlarda
Ya sensizliğe alişacağim
Ya bu ateşle yanacağım
..Yada ölümsüzlüğe uzanacağım
...

Ben hiç...
Duman olup dağların üzerine çökmedim
Hep duman benim üzerime çullandı
Ben hiç...
Deniz olup dalga dalga kıyıları dövmedim
Ben hep
Dövülen çakıl tanesi oldum sahillerde
Ben hiç
Ben hiç bahar olmadim
Çiçek açmadı dalarım
Ben hep hazanı yaşadım
Sararıp düküldü yapraklarım
..ve mahşere kaldı aşktan, alacaklarım

Ben hiç...
Mutlu olmadim
Ben hep ağladım
İçimde boğuldu kaldı kahkahalarım
Ben hep insanların masümiyetlerine aldandım
Kandım.
Kandikça yandım
Entrikalarının altında un ufak oldum
Yeline savruldum rüzgarların
Yüreğim bedenim solmuş bir yaprak
Yatağım kabir oldu
Yorganim toprak

..ve sensizliğe
..ve ölüme gidiyorum
..çırılçıplak


-----MEHMET ÖZTÜRK---

----parkbeni---