hayrettin taylan




aşkın “ a” harfine tutunmuş, içsellere mazi tutkularım var
ayrılığın “a” harfine düşmüş sensizliğimin volkanik anları var
varlığının “ v” harfinde vaveylasını dizeleyen bülbülüm var
hasretinin “h” harfini özleyen hatıralarımın ışığı var
gözlerinin “ g” harfini görmeyen göreceli duruşlarım var
sözlerinin “s” harfinde susamış sularla susayan benliğim var
gelmenin “ g” harfinde gelincikleri yeşeren gelgitlerim var
tutuluşun “ t” harfinde tutuşmuş senli zamanlarım var
varmanın “ v “ harfinde varışını özetleyen özlerim var
sevmenin “ s” harfinde beni sevmeyen yücelen sözlerin var
senin “ sen” harfinde benim ben harfimi tümleyen tutkularım var

2…

kaderin bittiği yerde yeşerir kedersizliğim
özlemin başladığı yerde solar gül cemalin
rüyanın açılmış bahçesinde tatlanır uyanışım
zambakların beyazını boyadığı açılma anında buluşur bakiliğim
ürkek bir hissin içinde buhurlaşır damlaların
gelemediğin her yere, her yara değiyor gözyaşların
ben ıslak, benlik kuru, kavuşmak çölün dibi
tetiği çekili arzularım vurur, gün ve ahları
vadesi bitik ömrün ödenmiş algısında dirilir kal’bin…

3…
soyunmuş bir gecenin soylu hecesinde alfaben yazgıma yanıyor
dokunmuş bir hecenin huylu kitabında akıyor sözlerin
örülmüş akli güllerin zekasında dilleniyor bahtın hayıfları
giyilmiş cümlelerin öznesinde vuruluyor sevi yüklemin
aklanmış yalnızlığın züleyha üniformasında giyilir yusufluğum
sevilmiş geleceğin diplerinde büyür masalın sarmaşığı
okunmuş ezginin günlüğünde ağlamaların ,ağlatır gönül ordumu
varılmış zamanların saatinde durulanır , duruşumu çalar sevda yelin
yakılmış anıların tınısında umudun sazı çalar kavuşmalarımızı
beklenmiş bir kerenin birinde biz olur, öz olur saz olur aşk