MUM MİSALİ


Ve...
Mecnûn ellerini açıp dua etti
Beni yakan bu âh
Seni de tutuştursun Leylâ
Bir mum gibi sessiz
Erimedeyim her lâhza



Göz yaşlarımdan bâdeler sunuyorum sana
Düşüp kırılıyor ellerimden o billûr kadeh
Herşey yavaş ve ağır yaşanıyor
Aşkta ve âşıkta delice akarken

Cünûn Mecnûn’un hakkıdır elbet
Nâz etmek yaraşır güzel olana


Duyulmaz sevda sühan ile
Bir yürek atımı zamanda
Gönüldeyken yakıcı ve delirticidir mânâ
Buz kesilir söz olunca.


Sükûtundan ne kaybeder mum alevi
Tükenmeye yakın
Ne deli bir yangına döner
Ne susmuş bir kor olur


Canı gider Mecnûn’ un kendi özünde
Yüreğinden bir Mecnûn daha doğacaktır
Hep Leylâ’ yı sevmek üzere.